و چنانکه گفته‏اند:در ماه ربیع الاخر رسول خدا(ص)خالد بن ولید را به سوى نجران فرستاد تا قبیله بنى حارث بن کعب را به اسلام دعوت کند و به او دستور داد تا سه روز اگر اسلام را نپذیرفتند با آنها بجنگد.

قبیله بنى حارث همان روزهاى نخست،اسلام را پذیرفتند و خالد نیز مدتى در میان ایشان ماند تا وقتى که به دستور رسول خدا(ص)با چند تن از بزرگان آنها به مدینه آمد و به دنبال آن رسول خدا(ص)على بن ابیطالب را براى جمع آورى و اخذ جزیه از اهل نجران و تعلیم احکام و قضاوت در میان مردم یمن بدان ناحیه فرستاد ⁽¹⁾ .

هنگامى که على بن ابیطالب از طرف رسول خدا(ص)مأموریت یافت به یمن برود بدان حضرت عرض کرد:

اى رسول خدا مرا که فرد جوانى هستم براى قضاوت در میان مردم مى‏فرستى بااینکه من تاکنون داورى نکرده‏ام؟رسول خدا(ص)دست به سینه على(ع)زد و گفت:

«اللهم اهد قلبه و ثبت لسانه»

[خدایا قلبش را هدایت فرما و زبانش را از لغزش مصون و محفوظ بدار.]

على(ع)گوید:سوگند بدانکه جانم به دست اوست از آن پس هیچ‏گاه در قضاوت میان دو نفر تردید براى من پیدا نشد.

و در امالى شیخ(ره)است که چون پیغمبر خواست على(ع)را به یمن اعزام کند بدو سفارش کرده چنین گفت:

«یا على اوصیک بالدعاء فان معه الاجابة،و بالشکر فان معه المزید،و ایاک ان تخفر عهدا و تعین علیه و انهاک عن المکر فانه لا یحیق المکر السى‏ء الا بأهله،و انهاک عن البغى فانه من بغى علیه لینصرنه الله».

[اى على تو را سفارش مى‏کنم به دعا زیرا اجابت با او قرین و همراه است،و به شکر و سپاسگزارى زیرا فزونى نعمت را به دنبال دارد.عهدى و پیمانى را که بسته‏اى محترم بشمار و در صدد نقض آن برنیا و از مکر و حیله تو را بسختى نهى مى‏کنم زیرا حیله و نیرنگ بد به صاحبش باز مى‏گردد و تو را از ظلم و ستم نهى مى‏کنم زیرا کسى که بر او ستم شود خداوند به طور حتم او را یارى خواهد کرد.]

على(ع)به یمن آمد و مدتى در میان مردم آن ناحیه توقف و داورى کرد که قسمتى از داوریهاى شگفت‏انگیز آن حضرت را در کتابهاى حدیث ضبط کرده‏اند و اگر خداى تعالى توفیق داد شاید در جاى خود آنها را نقل کنیم و پس از انجام مأموریت با لشکریان خود به سوى مدینه حرکت کرد و چون مطلع شد که پیغمبر اسلام براى انجام حج به جانب مکه آمده راه خود را به سمت مکه کج کرده و هنگام حج در مکه به آن حضرت ملحق شد.

منبع:

http://www.hawzah.net/Per/E/do.asp?a=ECCCCJB.htm